Σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις μπήκαμε κατευθείαν στο ''ψητό'' αρχίζοντας τις δοκιμές
ροτού κάνουμε γύρα στους αμπελώνες. Όλα τα λευκά του Λάουρε είχαν μία οξειδωτική τάση λόγω της έλλειψης του θειώδη ανυδρίτη αλλά κάθε ένα είχε τον δικό του ξεχωριστό χαρακτήρα! Τα κόκκινα είχαν έντονα πολύπλοκα αρώματα και πλούσιο καλοδομημένο στόμα. Από κει και πέρα όμως είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για ένα ένα όλα τα κρασιά που δοκιμάσαμε γιατί η μεγάλη τους πολυπλοκότητα καθιστά πολύ δύσκολη την περιγραφή του
ς και δεν βρίσκει εύκολα κανείς λόγια για να εκφράσει όσα νιώθει δοκιμάζοντας τα.
Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποιο αυτό είναι το Cabernet Sauvignon του 2006. Με μύτη που σε κάνει να νομίζεις πως έχεις μπει σε παλιό μπακάλικο και γεμάτο στόμα που φανερώνει την εξαιρετική πρώτη ύλη που έμεινε ανέγγιχτη από την βία του θειώδη ανυδρίτη βάζει στους Γάλλους τα γυαλιά μαθαίνοντάς τους πως πρέπει να χειρίζονται τις ποικιλίες τους.
Και δεν είμαι ο μόνος που το λέει. Όπως διάβασα αργότερα όταν έψαχνα για πρόσθετες πληροφορίες, Γάλλος δημοσιογράφος οίνου δοκιμάζοντάς το αναφώνησε: Αυτό μάλιστα! Επιτέλους ένα Cabernet!
Σε κάθε περίπτωση πάντως για να κατανοήσει κανείς καλύτερα και να απολαύσει τα κρασιά του Laureano Serres, είναι απαραίτητο να γνωρίσει τον ίδιο και να συζητήσει μαζί του αφού ο Λάουρε είναι χαρακτηριστικότατο παράδειγμα παραγωγού που τα κρασιά του είναι ¨φωτογραφία¨ του ίδιου και της φιλοσοφίας του! Μία ξεχωριστή περίπτωση και σίγουρα ένα από τα οινοποιεία αυτά που δίνουν άλλη διάσταση στον αμπελο-οινικό τομέα. Περιττό να πω πως όπως και στον Pierre Overnoy στον Jura έτσι και δω ένας καθηγητής οινολογίας θα έσκιζε όλα του τα πτυχία αδυνατώντας να εξηγήσει το τι συμβαίνει στα κελάρια του εμβληματικού αυτού παραγωγού της Terra Alta.
Ενδιάμεσα δεν παρέλειψα φυσικά να επισκεφτώ ένα πιο "mainstream" οινοποιείο
απόεναλλακτικό σε εναλλακτικό είχα αρχίσει να ξεχνάω πως είναι ένα συνηθισμένο. Επισκέφτηκα λοιπόν το οινοποιείο Olivera πίσω στο Costers del Segre. Μεγάλο οινοποιείο, μοντέρνο, λειτουργικό, από αυτά που συναντάει κανείς στην Ελλάδα (π.χ. Σεμέλη). Δε με συγκίνησε και ιδιαίτερα αν και το αφεντικό γνωρίζει άριστα την τέχνη της οινοποίησης και ξέρει πως να παράγει κρασιά τεχνολογικά αψεγάδιαστα χωρίς να χρησιμοποιεί παρά μόνο μικρές δόσεις θειώδη ανυδρίτη και κανένα άλλο οινολογικό προϊόν.
Πολύ καλό το Macabeu του αν και λιγότερο "δροσερό" απ'όσο το είχα συνηθίσει στο Roussillon και εξαιρετικό Chardonnay (με το όνομα Eixaders) με άριστη ισορροπία οξύτητας-λιπαρότητας-αλκοόλ αλλά λίγο δειλό στην μύτη.
Ακολούθησε διάλειμμα μερικών ημερών για ..ολίγη φιέστα στην Βαρκελώνη πριν συνεχίσω τις αμπελοοινικές μου περιπέτειες σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της περιοχής...
Για όσους ξέρουν Ισπανικά αξίζει μία ματιά στο blog του Laureano:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου