Τον περασμένο Δεκέμβρη στην συνάντηση οινοπαραγωγών στην Τοσκάνη τα κρασιά που μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον ήταν αυτά από το Φριούλι και την Σλοβενία. Ιδιαίτερα λευκά με πολύ χαρακτήρα που αντικατροπτίζανε πολύ καθαρά αυτό που αντιπροσωπεύανε. Έκτοτε είχα πάντα στο μυαλό μου να επισκεφτώ κάποια στιγμή τις δύο αυτές περιοχές και να κάνω μία γύρα στα οινοποιεία και τους αμπελώνες τους, μαθαίνοντας περισσότερα για τους τρόπους καλλιέργειας και οινοποίησης που εφαρμόζουν.
Φέτος, λίγο πριν τα Χριστούγεννα ήξερα οριστικά πλέον πως δεν πρόκειται να πάω Αργεντινή για δουλειά και ο Μάρτιος έμενε κενός. Λίγο μετά ένας Σλοβένος οινόφιλος με ρωτούσε αν έχω επισκεφτεί ποτέ την χώρα του και τι γνώμη έχω για τα κρασιά της. Του είπα πως η εμπειρία μου ήταν πολύ μικρή και θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερα. Μερικές μέρες αργότερα ένας φίλος του πρώτου, μου έλεγε πως είναι διατεθειμένος να με φιλοξενήσει και να με ξεναγήσει στην περιοχή της Goriska Brda -την Σλοβενική δηλαδή πλευρά του Collio- και να δοκιμάσω μαζί του τα κρασιά της περιοχής.
Αρχές Μαρτίου, λίγο μετά την αποκριατική τρέλα της Νάουσας, ετοίμαζα βαλίτσες για βόρεια...
Αφού καταληστεύτηκα από τα ΚΤΕΛ Ιωαννίνων, έφτασα στην Ηγουμενίτσα, πήρα το καράβι για Βενετία και την επόμενη μέρα πατούσα το πόδι μου στην Ιταλία.
Έκανα την αρχή δοκιμάζοντας κάποια λευκά από το Veneto σε κάβες της πόλης χωρίς να βρω κάτι να με κερδίσει. Τα Soave και η Lugana (trebbiano) που δοκίμασα ήταν αδιάφορα αφού δεν είχαν κάτι να τα κάνει να ξεχωρίζουν από ένα μέτριο λευκό που θα μπορούσε να παραχθεί σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Τα πάμπολλα μπαράκια και εστιατόρια που βρίσκονταν διασκορπισμένα σε όλη την πόλη είχαν καλές λίστες κρασιών αλλά οι υψηλές τιμές τους έκαναν απαγορευτικές τις δοκιμές κατ αυτόν τον τρόπο και έτσι το επόμενο βράδυ αρκέστηκα στο τοπικό κοκτέιλ που λέγεται σπριτς.
Η επόμενη μέρα με βρήκε στην Τεργέστη να ψάχνω λεωφορείο να με πάει μέχρι το μικρό χωριουδακι με το όνομα Prepotto για να επισκεφτώ την οινοποιία Zidarich και να δοκιμάσω την εξαιρετικής ορυκτότητας Vitovska...
Αυτό θα ήταν η αρχή από δύο γεμάτες εβδομάδες όπου θα δοκίμαζα πάνω από 250 κρασιά, θα ανακάλυπτα τις εξαιρετικές πλαγιές του Collio, θα συναντούσα μοναδικά φιλόξενους ανθρώπους και τρομερά παθιασμένους οινοπαραγωγούς, θα έτρωγα σπιτικά σλοβένικα αλλαντικά και τυριά εξαιρετικής ποιότητας και θα έθετα υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία της Βουργουνδίας στα μεγάλα ξηρά λευκά!
Με άλλα λόγια θα ξεκινούσε ένας ακόμη κύκλος αμπελοοινικών περιπετειών γεμάτος ευχάριστες εκπλήξεις και φυσικά πολύτιμες εμπειρείες!
Με άλλα λόγια θα ξεκινούσε ένας ακόμη κύκλος αμπελοοινικών περιπετειών γεμάτος ευχάριστες εκπλήξεις και φυσικά πολύτιμες εμπειρείες!
