 | |
| Αμπέλια στο βροχερό Dobrovo Brda |
Πέμπτη πρωί στην Σλοβενία και η βροχή είχε αρχίσει να κόβει αλλά ο ήλιος δεν έλεγε να βγει. Η ημέρα περιελάμβανε μόνο οινοποιεία του Dobrovo Brda ξεκινώντας από τον αμπελουργικό συνεταιρισμό, συνεχίζοντας με ένα μικρό οικογενειακό οινοποιείο και τελειώνοντας με τον μεγάλο σταρ της Σλοβενίας.
Κάποια στιγμή, συζητώντας με τον Marinko, αναρωτήθηκα πως γίνεται σε μία πρώην κομμουνιστική χώρα να υπάρχουν οινοποιεία με παράδοση πολλών γενεών και όχι αποκλειστικά συνεταιρισμοί και οινοποιεία με ηλικία το πολύ όσο και τα χρόνια από την πτώση του κομμουνισμού. Η απάντηση που μου δόθηκε ήταν η εξής:
Κάποια στιγμή, συζητώντας με τον Marinko, αναρωτήθηκα πως γίνεται σε μία πρώην κομμουνιστική χώρα να υπάρχουν οινοποιεία με παράδοση πολλών γενεών και όχι αποκλειστικά συνεταιρισμοί και οινοποιεία με ηλικία το πολύ όσο και τα χρόνια από την πτώση του κομμουνισμού. Η απάντηση που μου δόθηκε ήταν η εξής:
Πριν τον κομμουνισμό όλα τα αμπέλια της περιοχής άνηκαν σε μεγαλοκτηματίες οι οποίοι παραχωρούσαν μικρές εκτάσεις στους εργάτες που τα δούλευαν και μοιράζονταν το 50% του εισοδήματος που μπορούσε να τους αποφέρει το κάθε κομμάτι. Κατά την διάρκεια του κομμουνισμού όλα αυτά πέρασαν σε αυτούς που τα δούλευαν και δημιουργήθηκαν πολλές μικρές ιδιοκτησίες που ως επί το πλείστον πουλούσαν στους κρατικούς συνεταιρισμούς.
Κατά τον ίδιο τρόπο δημιουργήθηκαν ή παρέμειναν ενεργά και κάποια οικογενειακά οινοποιεία. Το μέγεθός τους βέβαια ήταν πολύ περιορισμένο και η παρασκευή κρασιού αποτελούσε την κύρια ασχολία σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Μην ξεχνάμε επίσης πως αν ο κομμουνισμός εφαρμόζονταν χαλαρά στην Γιουγκοσλαβία, στην Σλοβενία εφαρμόζονταν ακόμη χαλαρότερα.
Μην ξεχνάμε επίσης πως αν ο κομμουνισμός εφαρμόζονταν χαλαρά στην Γιουγκοσλαβία, στην Σλοβενία εφαρμόζονταν ακόμη χαλαρότερα.
 | |
| Το παλαιό κτίριο του Συνεταιρισμού |
Ο συνεταιρισμός του Dobrovo Brda ιδρύθηκε το 1957 και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος της χώρας κατέχοντας τα δώδεκα από τα δεκαοχτώ χιλιάδες στρέμματα της περιοχής.
Η παραγωγή του συνεταιρισμού χωρίζεται σε τρεις γκάμες ποιότητας και οι εξαγωγές φτάνουν το 30% που είναι μάλλον ένα μικρό ποσοστό για μία χώρα με περιορισμένη εγχώρια κατανάλωση.
Κάνοντας μία γύρα στις εγκαταστάσεις, καταλαβαίνει κανείς αμέσως πως η δουλειά που γίνεται εκεί πέρα είναι πολύ σοβαρή και ξεπερνάει τις προσδοκίες που έχει κάποιος από ένα συνεταιρισμό.
Οι τεράστιες εξωτερικές δεξαμενές έχουν σταματήσει να χρησιμοποιούνται εδώ και χρόνια και όλες οι διαδικασίες γίνονται σε δεξαμενές μικρότερου μεγέθους για καλύτερο έλεγχο.
 |
| Οι οινοποιητικές δεξαμενές του συνεταιρισμού |
Εντύπωση μου έκανε η πολιτική τους στην ωρίμανση. Τα κόκκινα αλλά και τα λευκά ωριμάζουν έως και πέντε χρόνια ανάλογα με την χρονιά και τις δοκιμές που γίνονται από τους οινολόγους. Φαινόμενο σπάνιο αφού ακόμη και μικρά οινοποιεία ακολουθούν σταθερές τακτικές και σπάνια βασίζουν τις ενέργειες τους στις γευστικές δοκιμές. Είναι κάτι που ακούγεται παράξενο αλλά είναι μία πραγματικότητα.
Πολύ αυστηρός επίσης και ο έλεγχος στις στρεμματικές αποδόσεις αλλά και στον τρόπο φύτευσης των αμπελώνων.
 | |
| Το οινοφυλάκιο με τις παλιές εσοδείες |
Μαζί με τον οινολόγο του κτήματος δοκιμάσαμε γύρω στα δεκαπέντε κρασιά. Ξεκινήσαμε από το αφρώδες τους και περνώντας από όλα τα είδη λευκών που παράγουν τελειώσαμε με τα κόκκινα.
Από αυτά, ξεχώρισα την Ribolla "Baqueri" του 2008 για την αρωματική και γευστική της διάρκεια, το "Belo" του 2006 γιατί με έφερε σε επαφή με την ποικιλία Pikolita που δυστυχώς όμως ήταν χαρμανιασμένη με Chardonnay και το "Quercus" Syrah γιατί ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που περίμενα και τελείως διαφορετικό από ότι είχα συναντήσει μέχρι τώρα στην περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψιν τις πολύ ανταγωνιστικές τιμές που ήταν τρία έως δέκα ευρώ για την πλειοψηφία των κρασιών, την όμορφη εμφάνιση των περισσότερων ετικετών και τις αντιξοότητες που παρουσιάζονται στην διαχείριση μίας τόσο μεγάλης παραγωγής, η δουλειά που γίνεται είναι εξαιρετική και το αποτέλεσμα για τον συνεταιρισμό του Dobrovo Brda είναι το καλύτερο δυνατό.
Αφήνοντας τον συνεταιρισμό ανηφορίσαμε για τo χωριό Medana όπου είχα ραντεβού με το μεγάλο αστέρι του Σλοβενικού κρασιού, τον Alec Kristancic. Πριν από αυτόν όμως έκανα μία στάση στον πολύ ζεστό και φιλόξενο χώρο του οινοποιείου Klinec για να δοκιμάσω και εκεί μερικά κρασιά.
Οι οικογένεια Klinec βρίσκεται στον χώρο εδώ και τέσσερις γενεές και πέρα από την παραγωγή κρασιού, έχει την δυνατότητα να προσφέρει διαμονή σε υπέροχα δωμάτια με θέα την πεδιάδα κάτω από τον λόφο και εστίαση με ντόπια προϊόντα ενώ το εκθετήριο-δοκιμαστήριο τους χρησιμοποιείται και ως wine bar.
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την Βιοδυναμική φιλοσοφία κατά την οποία δουλεύονται και οι αμπελώνες τα τελευταία οκτώ χρόνια. Μαζί με άλλους τρεις οινοπαραγωγούς παρόμοιας φιλοσοφίας έχουν ιδρύσει μία ένωση με το όνομα "Sympiose" και προωθούν ομαδικά τα "φυσικά" κρασιά τους σε εκθέσεις -προς το παρόν- στην Ιταλία.
Πρώτο απ'όλα δοκίμασα το Τοκάι τους που όπως και ο Radikon το αποκαλούν Jakot. Δροσερό, καθαρό αρωματικά και με μεγάλη διάρκεια με έκανε να ξεχάσω όλα όσα είχα δοκιμάσει στο συνεταιρισμό. Εκεί μάλιστα αποκαλούν το Tokaj τους Sauvignonasse και υποστηρίζουν πως είναι συγγενικές ποικιλίες. Δεν έχουν και άδικο αφού καθώς το δοκίμαζα μου έφερνε λίγο αυτήν την ελαφρά λιγούρα που μου φέρνουν τα περισσότερα Sauvignon. Το Jakot αντίθετα, δικαιούται να έχει διαφορετικό όνομα αφού οι παραγωγοί που χρησιμοποιούν την ονομασία αυτήν παράγουν κάτι που έχει πολύ δικό του χαρακτήρα και δεν θυμίζει καμία άλλη ποικιλία. Πολύ ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση...
Εξίσου καλό και πολύ ορυκτώδες το Pinot Grigio του 2007.
Σχετικά με την οινοποίηση τώρα, μετά την ζύμωση σε βαρέλι μουριάς ή ακακίας, τα λευκά του Klinec μένουν με τις οινολάσπες για περίπου δύο χρόνια. Αυτό προστατεύει το κρασί από την οξείδωση και έτσι η προσθήκη θειώδους ανυδρίτη γίνεται μόνο λίγο πριν την εμφιάλωση. Τότε το κρασί χαρμανιάζεται σε μία ανοξείδωτη δεξαμενή και μένει εκεί για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να "ηρεμήσει" και να καθαρίσει με την βοήθεια της βαρύτητας από διάφορα αιωρούμενα σωματίδια. Έτσι αποφεύγεται και το φιλτράρισμα ή κάποια ενδεχόμενη διαδικασία κολλαρίσματος.
Τα κόκκινα τους προέρχονταν από τα κλασσικά Μπορντολέζικα χαρμάνια αλλά τα βαρέλια από ξύλο κερασιάς που χρησιμοποιούν τους δίνουν μία άλλη νότα και τα κάνουν να ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Δοκίμασα αυτό του 2006 και έμεινα κατενθουσιασμένος από την ζωντάνια και την δυναμικότητα που έδειχνε.
Η όλη ατμόσφαιρα στον Klinec, τα υπέροχα κρασιά, το ζεστό περιβάλλον και η χαλαρή συζήτηση ήταν ικανά να με κρατήσουν εκεί για ώρες αλλά δυστυχώς με περίμεναν για το επόμενο ραντεβού και έπρεπε να φύγω. Αδιαμφισβήτητα πάντως, ο Klinec ήταν ένα από τα highlights του ταξιδιού μου στην Σλοβενία για την απλότητά του και τις ολοκληρωμένες οινικές και οινοτουριστικές προτάσεις που προσφέρει.
Γυρνούσα πλέον την περιοχή με ποδήλατο και λόγω κατηφόρας χρειάστηκε μόνο μία πηδαλιά για να βρεθώ στο παγκοσμίου φήμης οινοποιείο Movia του χαρισματικού Alec Kristancic...
Από αυτά, ξεχώρισα την Ribolla "Baqueri" του 2008 για την αρωματική και γευστική της διάρκεια, το "Belo" του 2006 γιατί με έφερε σε επαφή με την ποικιλία Pikolita που δυστυχώς όμως ήταν χαρμανιασμένη με Chardonnay και το "Quercus" Syrah γιατί ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που περίμενα και τελείως διαφορετικό από ότι είχα συναντήσει μέχρι τώρα στην περιοχή.
Λαμβάνοντας υπόψιν τις πολύ ανταγωνιστικές τιμές που ήταν τρία έως δέκα ευρώ για την πλειοψηφία των κρασιών, την όμορφη εμφάνιση των περισσότερων ετικετών και τις αντιξοότητες που παρουσιάζονται στην διαχείριση μίας τόσο μεγάλης παραγωγής, η δουλειά που γίνεται είναι εξαιρετική και το αποτέλεσμα για τον συνεταιρισμό του Dobrovo Brda είναι το καλύτερο δυνατό.
Αφήνοντας τον συνεταιρισμό ανηφορίσαμε για τo χωριό Medana όπου είχα ραντεβού με το μεγάλο αστέρι του Σλοβενικού κρασιού, τον Alec Kristancic. Πριν από αυτόν όμως έκανα μία στάση στον πολύ ζεστό και φιλόξενο χώρο του οινοποιείου Klinec για να δοκιμάσω και εκεί μερικά κρασιά.
Οι οικογένεια Klinec βρίσκεται στον χώρο εδώ και τέσσερις γενεές και πέρα από την παραγωγή κρασιού, έχει την δυνατότητα να προσφέρει διαμονή σε υπέροχα δωμάτια με θέα την πεδιάδα κάτω από τον λόφο και εστίαση με ντόπια προϊόντα ενώ το εκθετήριο-δοκιμαστήριο τους χρησιμοποιείται και ως wine bar.
Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από την Βιοδυναμική φιλοσοφία κατά την οποία δουλεύονται και οι αμπελώνες τα τελευταία οκτώ χρόνια. Μαζί με άλλους τρεις οινοπαραγωγούς παρόμοιας φιλοσοφίας έχουν ιδρύσει μία ένωση με το όνομα "Sympiose" και προωθούν ομαδικά τα "φυσικά" κρασιά τους σε εκθέσεις -προς το παρόν- στην Ιταλία.
Πρώτο απ'όλα δοκίμασα το Τοκάι τους που όπως και ο Radikon το αποκαλούν Jakot. Δροσερό, καθαρό αρωματικά και με μεγάλη διάρκεια με έκανε να ξεχάσω όλα όσα είχα δοκιμάσει στο συνεταιρισμό. Εκεί μάλιστα αποκαλούν το Tokaj τους Sauvignonasse και υποστηρίζουν πως είναι συγγενικές ποικιλίες. Δεν έχουν και άδικο αφού καθώς το δοκίμαζα μου έφερνε λίγο αυτήν την ελαφρά λιγούρα που μου φέρνουν τα περισσότερα Sauvignon. Το Jakot αντίθετα, δικαιούται να έχει διαφορετικό όνομα αφού οι παραγωγοί που χρησιμοποιούν την ονομασία αυτήν παράγουν κάτι που έχει πολύ δικό του χαρακτήρα και δεν θυμίζει καμία άλλη ποικιλία. Πολύ ενδιαφέρον θέμα για συζήτηση...
Εξίσου καλό και πολύ ορυκτώδες το Pinot Grigio του 2007.
Σχετικά με την οινοποίηση τώρα, μετά την ζύμωση σε βαρέλι μουριάς ή ακακίας, τα λευκά του Klinec μένουν με τις οινολάσπες για περίπου δύο χρόνια. Αυτό προστατεύει το κρασί από την οξείδωση και έτσι η προσθήκη θειώδους ανυδρίτη γίνεται μόνο λίγο πριν την εμφιάλωση. Τότε το κρασί χαρμανιάζεται σε μία ανοξείδωτη δεξαμενή και μένει εκεί για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να "ηρεμήσει" και να καθαρίσει με την βοήθεια της βαρύτητας από διάφορα αιωρούμενα σωματίδια. Έτσι αποφεύγεται και το φιλτράρισμα ή κάποια ενδεχόμενη διαδικασία κολλαρίσματος.
Τα κόκκινα τους προέρχονταν από τα κλασσικά Μπορντολέζικα χαρμάνια αλλά τα βαρέλια από ξύλο κερασιάς που χρησιμοποιούν τους δίνουν μία άλλη νότα και τα κάνουν να ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα. Δοκίμασα αυτό του 2006 και έμεινα κατενθουσιασμένος από την ζωντάνια και την δυναμικότητα που έδειχνε.
Η όλη ατμόσφαιρα στον Klinec, τα υπέροχα κρασιά, το ζεστό περιβάλλον και η χαλαρή συζήτηση ήταν ικανά να με κρατήσουν εκεί για ώρες αλλά δυστυχώς με περίμεναν για το επόμενο ραντεβού και έπρεπε να φύγω. Αδιαμφισβήτητα πάντως, ο Klinec ήταν ένα από τα highlights του ταξιδιού μου στην Σλοβενία για την απλότητά του και τις ολοκληρωμένες οινικές και οινοτουριστικές προτάσεις που προσφέρει.
Γυρνούσα πλέον την περιοχή με ποδήλατο και λόγω κατηφόρας χρειάστηκε μόνο μία πηδαλιά για να βρεθώ στο παγκοσμίου φήμης οινοποιείο Movia του χαρισματικού Alec Kristancic...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου