Movia - Alec Kristancic συνάντηση με έναν οινικό σταρ

Είχε μεσημεριάσει όταν κατηφόριζα από τον Klinec στο Movia, το οινοποιείο του χαρισματικού Alec Kristancic. Αρχικά τον γνώριζα μόνο σαν όνομα από την κοινή συμμετοχή μας στους "Vignerons d'Europe". Όσο πλησίαζε ο καιρός να φύγω για το ταξίδι μου στην Σλοβενία τόσο ανακάλυπτα πόσο διάσημος είναι. Σε όσους έλεγα πως θα επισκεφτώ οινοποιεία στην χώρα αυτήν με ρωτούσαν αν έχω κανονίσει να πάω στον Kristancic. Επίσης, ιδιαίτερη αναφορά γι'αυτόν βρήκα όταν έψαχνα στοιχεία για το ταξίδι μου στο σάιτ της Jancis Robinson, ενώ ο Decanter των συμπεριελάμβανε στο top12 του οινικού κόσμου για το 2008, μαζί με τον Michel Rolland, τον Olivier Humbrecht, τον Stephan Dorenoncourt και άλλους.

Όλα αυτά μου δημιούργησαν μεγάλες προσδοκίες ενώ άλλοι οινοποιοί της περιοχής μου λέγαν πως ο Alec είναι απλά πολύ δυνατός στο μάρκετινγκ και ξέρει να παίζει πολύ καλά το επικοινωνιακό κομμάτι.

Ηλιακή ενέργεια στο Movia

Φτάνοντας εκεί, με υποδέχθηκαν δύο μικροί σκύλοι και ένας μεγαλύτερος με ένα γκρι παράξενο χρώμα. Το οίκημα είναι χτισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε ο αμπελώνας να απλώνεται κάτω από αυτό και να προσφέρει υπέροχη θέα σε όσους το επισκέπτονται. Η διακόσμηση των εσωτερικών χώρων είναι στην ουσία μία έκθεση καλλιτεχνών-φίλων των ιδιοκτητών και αλλάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Στο χώρο υποδοχής-γευσιγνωσίας δεν υπήρχε κανένας και μου πήρε αρκετή ώρα ώσπου να βρω την κυρία Kristancic που με ενημέρωσε πως ο σύζυγός της θα αργήσει και θα ξεκινήσουμε μαζί τις δοκιμές. Ήταν ιδιαίτερα φιλική μαζί μου και μου δημιούργησε την αίσθηση πως ήμουν ένας φίλος που πέρασε από κει και του έβγαλε κάτι να πιουν παρέα και να τα πούνε.

Ξεκινήσαμε με το Puro, ένα αφρώδες αθείωτο ξηρό κρασί το οποίο γίνεται με την μέθοδο της σαμπάνιας αλλά δεν γίνεται αναπωματισμός*. Η φιάλη σερβίρεται ανάποδα και ανοίγεται μέσα σε μία λεκάνη με νερό με την βοήθεια ενός μπαστουνιού-ανοιχτηριού που έχει κατασκευαστεί ειδικά για τον σκοπό αυτό! Το άνοιγμα μέσα στο νερό δημιουργεί μία εντυπωσιακή έξοδο αφρού, φυσαλίδων και ζυμών. Εκεί κατάλαβα και αυτά που μου έλεγαν σε σχέση με το πόσο επικοινωνιακός είναι ο Kristancic. Το όλο τελετουργικό αφενός γλιτώνει τον παραγωγό από τα έξοδα αναπωματισμού, αφετέρου δημιουργεί μία μαγεία που μένει στην μνήμη όποιου παρακολουθεί την όλη διαδικασία και το κάνει να συζητιέται.

Γευστικά δεν έλεγε και πάρα πολλά, ίσως γιατί ήταν πολύ παγωμένο. Ούτως ή άλλως όμως σπάνια θα συγκινηθώ από ένα αφρώδες και γι'αυτό περάσαμε γρήγορα στο επόμενο κρασί. Φυσικά, όση ώρα δοκιμάζαμε, στο τραπέζι υπήρχαν ξηροί καρποί εξαιρετικής ποιότητας και ντόπια αλλαντικά και τυριά για να συνοδεύουμε αυτά που πίναμε. Και πίναμε είναι η αλήθεια!
Δεν δοκιμάζαμε μόνο. Και αυτό είναι μία γενική παρατήρηση που έκανα στην Σλοβενία. Τα πτυελοδοχεία είναι είδος προς εξαφάνιση και οι παραγωγοί όχι απλά απολαμβάνουν να μοιράζονται τα κρασιά τους και τις απόψεις τους αλλά συνοδεύουν πάντα τους επισκέπτες τους πίνοντας και οι ίδιοι χωρίς αναστολές!

Στα ήρεμα κρασιά, το ξεκίνημα ήταν απογοητευικό. Η Rebulla του 2008 δεν μπορούσε να σηκώσει σε καμία περίπτωση το βαρύ όνομα του οινοποιείου που την παρήγαγε όντας άδεια και κλειστή. Υποθέτω όμως πως έπαιξε ρόλο και η μετάβαση από ξηρό αφρώδες κρασί σε ήρεμο. Κάτι τέτοιο κάνει πάντα το δεύτερο να φαίνεται άνευρο και κλειστό.

Συνεχίσαμε με το Lunar που είναι ένα λευκό που ζυμώνει σε βαρέλια ειδικά κατασκευασμένα για το οινοποιείο. Τα βαρέλια αυτά έχουν μία οπή στο πάνω μέρος έτσι ώστε να μπαίνουν άσπαστα τα σταφύλια και να αδειάζονται εύκολα μετά το τέλος της ζύμωσης. Η μέθοδος αυτή είναι αρκετά δαπανηρή γιατί κάθε περιέκτης παίρνει μικρή ποσότητα που χρειάζεται ξεχωριστή μεταχείριση αλλά και γιατί η απόδοση που έχει ένα κιλό σταφύλια οινοποιημένο με την μέθοδο αυτήν είναι το ένα τρίτο από ότι θα έδινε μία κανονική συμβατική οινοποίηση. Το στυλ του κρασιού αυτού θύμιζε τα λευκά μεγάλων εκχυλίσεων που ήδη είχα δοκιμάσει σε άλλους παραγωγούς της περιοχής. Πολύ καλύτερο σε φρεσκάδα, ένταση και διάρκεια από το πρώτο αλλά χωρίς να φτάνει τις υψηλές προσδοκίες που είχα από ένα τόσο μεγάλο όνομα.

Όταν έφτασε και o ίδιος ο Kristancic στο σπίτι περάσαμε στο Veliko του 2006 από 60% Rebulla και 20% Pinot Gris και Sauvignon Blanc. Μαζί με το κρασί αυτό ο Alec έριξε στο τραπέζι και ένα ελαφρά καπνισμένο αγελαδινό τυρί που του έφερε φίλος του που διατηρεί τυροκομείο στις γειτονικές Άλπεις. Το Sauvignon δυστυχώς επικρατούσε στο χαρμάνι και μη όντας οπαδός της λεγόμενης "Σοβινιονίλας" δυσαρεστήθηκα με διακριτικό τρόπο. Ο Alec μου εξήγησε τότε πως το Sauvignon επικρατεί τον πρώτο καιρό μετά την εμφιάλωση αλλά στην συνέχεια το κρασί ισορροπεί. Το συγκεκριμένο πέρασε τρία χρόνια βαρέλι και ήταν μόλις ο ένατος μήνας του στην φιάλη.

Τα λεγόμενά του επαληθεύτηκαν όταν μας άνοιξε μία φιάλη Magnum του 2003. Το Sauvignon είχε όντως υποχωρήσει και παρά τους καύσωνες του 2003 πίναμε ένα δροσερό κρασί με βάθος που όσο περνούσε η ώρα άλλαζε προς το καλύτερο. Ο Alec μάλιστα μου πρότεινε να το δοκιμάσω, αν μου δοθεί η ευκαιρία, με τσουρέκι αλειμμένο με νεαρή Ricotta**.
Για το Magnum που πίναμε, ανέφερε πως ήταν η προτελευταία του φιάλη αλλά την άνοιξε επειδή γούσταρε την στιγμή και αυτές οι απλές όμορφες στιγμές είναι που χρειάζονται να συμπληρωθούν με μεγάλα κρασιά. Αν περιμένουμε την μεγάλη στιγμή για να ανοίξουμε μία φιάλη είναι πολύ πιθανό να μείνουμε με την ..φιάλη στο χέρι!

Τον πίστεψα εν μέρη μόνο επειδή ήξερα πόσο έξυπνα παίζει το επικοινωνιακό κομμάτι. Από την άλλη όμως εγώ απολάμβανα την παρέα, τους μεζέδες και το κρασί σε πολύ μεγάλο

Ο χορτοφάγος σκύλος!

βαθμό και δεν είχα κανένα λόγω να αμφιβάλλω και να μην ζω το παραμύθι του.
Το ίδιο σκέφτηκα και όταν μου είπε για το τυρί από τις Άλπεις, όταν κυνηγούσε τον γιο του γύρω γύρω, όταν τάιζε τον χορτοφάγο(!) σκύλο του σαλάμι κρυφά από την γυναίκα του και σε πολλές ακόμη στιγμές. Ακόμη και αν όλα αυτά ήταν θέατρο, ήταν τόσο καλοπαιγμένο που ο άνθρωπος αυτός δεν φέρει τυχαία τον τίτλο του πλέον επικοινωνιακόυ οινοπαραγωγού.
Οι φοβεροί μεζέδες πάντως και οι κρασάρες που εν τέλει ήπια ήταν πέρα για πέρα αληθινοί.

Την παρέα μας τώρα συμπλήρωνε και ένα ζευγάρι Ιταλών οινόφιλων ενώ είχαμε ανοίξει και συζήτηση για τις φιάλες μεγάλης περιεκτικότητας. Ο Kristancic υποστηρίζει πως μία φιάλη Jeroboam (3L) για παράδειγμα, έχει να προσφέρει πάρα πολλά σε ένα ζωντανό κρασί γιατί ζωή θα αναπτυχθεί διαφορετικά εκεί από ότι σε μία φιάλη 750ml. Ένα τεχνολογικό κρασί που είναι φτιαγμένο στο οινοποιείο με χίλια δυο τεχνολογικά σκευάσματα δεν θα έχει διαφορά όπου και αν μπει.
Μία άποψη που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.
Έτσι και αλλιώς η μεγαλύτερη μάζα των κρασιών αυτών δεν μεταβάλλεται και πολύ περισσότερο από εκρηκτικά αρωματικά, γλυκιδερά και παχιά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους και ισοπεδωμένα, βαριά και κουραστικά λίγα χρόνια μετά.

Το οινοφυλάκιο

Στην συνέχεια κάναμε μία βόλτα στους χώρους οινοποίησης όπου δεσπόζουν εκθέματα διαφόρων καλλιτεχνών. Κάθε μέρος του οινοποιείου έχει φιλοτεχνηθεί διαφορετικά, ανάλογα με το κρασί που οινοποιείται εκεί πέρα. Στο Lunar για παράδειγμα που είναι κάτι σαν το δικό μας νυχτέρι, υπάρχει χαμηλός φωτισμός και ένας τοίχος που θυμίζει έναστρο ουρανό.
Αξιοσημείωτα επίσης τα κοντόχοντρα Σλοβένικα βαρέλια 180λίτρων όπου οινοποιείται η ενδογενής ερυθρή ποικιλία Veliko. Μία ποικιλία που δίνει ιδιαίτερα κρασιά, αρκετά ρουστίκ με ζωικό χαρακτήρα.

Επιστρέφοντας στο χώρο δοκιμών, ανοίξαμε ένα Pinot Noir του 2004 το οποίο ήταν εξαιρετικό. Θύμιζε πάρα πολύ Βουργουνδία και ήταν μάλλον ένα από τα καλύτερα Πινό που παράχθηκαν το 2004 παγκοσμίως αφού η πολύ κακή χρονιά στην Βουργουνδία έδωσε μέτρια αποτελέσματα και οι μεγάλοι παίκτες του Πινό κινήθηκε σε πολύ ρηχά επίπεδα ποιότητας.

Συνοπτικά, ο Kristancic είναι μία μεγάλη προσωπικότητα στον χώρο του κρασιού. Ξέρει να δίνει αξία σε αυτό που παράγει, αντιμετωπίζει με την ίδια ζεστασιά έναν μεγάλο αγοραστή και έναν περαστικό ταξιδιώτη μπλόγκερ όπως εγώ, πιστεύει σε αυτό που κάνει και σε αυτό που μπορεί να πάρει από την φύση και απολαμβάνει με ενθουσιασμό τους καρπούς της δουλειάς του.

Η οινοποσία βέβαια δεν σταμάτησε εκεί αλλά είχαν ήδη περάσει τέσσερις ώρες χωρίς να το καταλάβω ώσπου έφτασε ο Marinko. Διερωτώμενος για τον λόγο που αγνόησα το ραντεβού με το επόμενο οινοποιείο, βρέθηκε και ο ίδιος με ένα ποτήρι στο χέρι και ώσπου να καταφέρουμε να "ξεφύγουμε" από την ζεστή φιλοξενία της οικογένειας Kristancic λίγο έλειψε να χάναμε και δεύτερο ραντεβού στη σειρά...

*Στην κλασσική οινοποίηση των αφρωδών οίνων οι φιάλες παραμένουν ανάποδα έτσι ώστε οι ζύμες που συνεχίζουν να ζυμώνουν το κρασί μες την φιάλη να  είναι συγκεντρωμένες κοντά στο πώμα. Με την αφαίρεση του πώματος με ταχύτητα εκτοξεύεται μέρος του περιεχομένου μαζί με τις ζύμες αυτές. Η φιάλη συμπληρώνεται, σφραγίζεται και παραμένει μερικούς μήνες στο υπόγειο έως ότου βγει στο εμπόριο.

**Ricotta: λευκό μαλακό ιταλικό τυρί αντίστοιχο με το δικό μας Κατίκι. Ο Kristancic αναφέρονταν στην Σλοβένικη εκδοχή του της οποίας το όνομα δεν κατέγραψα.