Charivari Mahala

Οι νέοι οινοπαραγωγοί που εγκαταστάθηκαν στις αρχές του 2000 στο Ρουσιγιόν πέρα από την μεγάλη διάθεση για δουλειά και πειραματισμούς και τον μεγάλο σεβασμό στην φύση και στο τερουάρ που έχουν την τύχη να βρίσκονται, έχουν κοινό χαρακτηριστικό μία απίστευτη χαλαρότητα που ισορροπεί την επίπονη εργασία στα αμπέλια. Ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι δουλεύουν τους δύσβατους αμπελώνες στην καλύτερη με ερπυστριοφόρους καλλιεργητές και στην χειρότερη με τσάπισμα! Οι ώρες που ο καθένας τους περνάει στο αμπέλι είναι ατελείωτες και παρόλα αυτά ελάχιστοι παράγουν πάνω από 400 κιλά το στρέμμα!
Έτσι δεν χάνουν ποτέ ευκαιρία να μοιραστούν μία φιάλη κρασί με το αντίστοιχο τυρί ή με ένα καταλανικό σαλάμι, να μιλήσουν για μουσική ή να φύγουν για 2-3 μέρες σε μία από τις γύρω πόλεις (Μονπελιέ, Βαρκελώνη, Χιρόνα...) για να διασκεδάσουν και να πάρουν δυνάμεις για την συνέχεια! Το ίδιο πνεύμα μεταφέρεται και στο οινοποιείο ως χώρο αλλά και στην παραγωγή κρασιού ως φιλοσοφία.
Κλασσική περίπτωση το Domaine du Possible του Loïc Rour στο Lansac. Λάτρης του καλού κρασιού, ο Λοΐκ αφού πρώτα δούλεψε για διάφορους αξιόλογους οινοπαραγωγούς όπως ο Thierry Allemand, εγκαταστάθηκε το 2003 στο Ρουσιγιόν. Μαζί με τον Edouard Laffite του Domaine Le Bout du Monde (η άκρη του κόσμου) και έναν ακόμη οινοπαραγωγό αγόρασαν της παλιές εγκαταστάσεις του τοπικού συνεταιρισμού και τις χώρισαν σε τρία μέρη. Το άλλοτε μουντό και άσχημο κτίριο σήμερα έχει γεμίσει μουσικές και ψυχεδελικά σχέδια και χρώματα δίνοντας ξεκάθαρα το στίγμα του παραγωγού!
Η ίδια διάθεση μεταφέρεται και στις ετικέτες που παράγονται στο οινοποιείο. Ένας προσεκτικός παρατηρητής θα διαβάσει πως η εμφιάλωση έγινε en attendant de la pluie (περιμένοντας την βροχή)* στο μακρινό και άγνωστο Jajakistan**!

Αφού μιλήσαμε για πολλά και διάφορα με τον Λοΐκ περάσαμε στις δοκιμές.
Ξεκινήσαμε με το Charivari που δεν σημάινει κάτι συγκεκριμένο αλλά πολλά και διαφορετικά πράγματα. Το όνομα αυτό του δόθηκε γιατί όντας 100% Carignan είναι ένα κρασί με ατίθασο χαρακτήρα που συνεχώς αλλάζει στυλ!
Ακολούθησε το Couma Aço που στην ντόπια διάλεκτο σημαίνει "έτσι". Παράγεται αποκλειστικά από Syrah και αφού ο παραγωγός δεν είναι οπαδός της ποικιλίας αυτής δέχεται συχνά την ερώτηση: Γιατί τότε το κάνεις έτσι;
Και απαντάει: γιατί "έτσι". Ποιο βαθιά φιλοσοφημένες εξηγήσεις μην ψάχνετε...
Η αλήθεια όμως είναι πως σε σχέση με άλλα Syrah της περιοχής πίνεται πολύ ευχάριστα αφού δεν είναι υπερβολικό σε αλκοόλ και καθόλου βαρύ. Εξάλλου αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα του Loïc, να παράγει κρασιά που να διακρίνονται για την φρεσκάδα τους και να πίνονται χωρίς να κουράζουν.
Το ίδιο θέλει να πει και η φιάλη με το όνομα C'est pas la mer à boire (δεν είναι να πιεις την θάλασσα) που βασίζεται στην κλασσική αυτή Γαλλική έκφραση και μας λέει ξεκάθαρα πως είναι ένα κρασί που πίνεται χωρίς κόπο! Με 60% παιχνιδιάρικο Grenache 30% Carignan και λίγη Syrah μας κάνει να συμφωνήσουμε πως c'est pas la mer à boire ...κάθε άλλο!

Και αυτό είναι μόνο ένα μικρό δείγμα από όσα που συναντάει κανείς όταν επισκέπτεται οινοποιέια στο Ρουσιγιόν. Νέοι άνθρωποι, απόλυτα απελευθερωμένοι που αγαπάνε αυτό που κάνουν, δουλέυουν σκληρά αλλά ταυτόχρονα ξέρουν να ζούνε...



*Συνήθως αναγράφεται "εμφιαλώθηκε στο οινοποιείο" ή κάτι παρόμοιο
**Ίσως όχι και τόσο άγνωστο αφού στην Γαλλική αργκό Jaja είναι το πιοτό!