Φτάνοντας αργά το βράδυ της Παρασκευής δεν υπήρχε χρόνος παρά μόνο για δείπνο και χαλαρή κουβεντούλα πριν πέσουμε για ύπνο. Το Σάββατο το πρωί μία βόλτα στην λαϊκή αγορά της πιο κοντινής πόλης (Bar sur Aube) ήτανε απαραίτητη ώστε να αγοράσουμε τις τοπικές λιχουδιές και να έχουμε "πολεμοφόδια" για τις 3 μέρες που θα μέναμε στην Καμπανία. Λαχανικά εποχής από τους ντόπιους παραγωγούς, λουκάνικα της Τρουά (Troyes), και τα τοπικά τυριά Chaource και Langres ήτανε μόνο κάποια από τα προϊόντα με τα οποία γεμίσαμε το καλάθι μας. Για το κρασί είχαμε ήδη φροντίσει νωρίτερα φέρνοντας ο καθένας από μία φιάλη ενώ για όλα τα υπόλοιπα τα είχε αναλάβει η Angeline η οποία
δουλεύει σε κατάστημα με υψηλής ποιότητας προϊόντα γαστρονομίας και κάβα κρασιών. Το απόγευμα πέρασε χαλαρά με βολτούλα στoυς αμπελώνες, τα υπέροχα δάση και τις λίμνες της γύρω περιοχής.Την Κυριακή το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς με προορισμό την πρωτεύουσα της Καμπανίας Reims. Αρχίσαμε την μέρα μας στο σαλόνι των ανεξάρτητων αμπελουργών-οινοποιών (vignerons independants) δοκιμάζοντας κρασιά από όλες τις περιοχές της Γαλλίας. Λίγα κρασιά κατάφεραν να μας ενθουσιάσουν και γι' αυτό τον λόγο φύγαμε νωρίτερα απ' ότι είχαμε προβλέψει. Παρόλα αυτά όμως αγοράσαμε 2 φιάλες côtes de Bergerac* και ένα côtes de Jura* γιατί το στοκ μας στο σπίτι είχε αδειάσει πιο γρήγορα απ' ότι υπολογίζαμε! Δοκιμάσαμε επίσης μερικά λαχταριστά σαλάμια από τα οποία διαλέξαμε
ένα για το βραδινό απεριτίφ! Το υπόλοιπο της ημέρας πέρασε κάνοντας τουρισμό στην πόλη της Reims όπου μεταξύ άλλων θαυμάσαμε και τον απίστευτης ομορφιάς καθεδρικό ναό όπου άλλοτε στέφονταν οι Γάλλοι βασιλιάδες. Δεν παραλείψαμε φυσικά να επισκεφτούμε έναν από τους μεγαλύτερους οίκους Σαμπάνιας, την Σαμπάνια Pommery. Δυστυχώς όμως περιοριστήκαμε κάνοντας μία επίσκεψη στους εξωτερικούς χώρους και τους χώρους υποδοχής αφού η ξενάγηση στις κάβες (επί πληρωμή βεβαίως βεβαίως) ήτανε αδύνατη λόγω έλλειψης θέσεων! Μπορέσαμε ωστόσο να δούμε την έκθεση μοντέρνας τέχνης που γινότανε στους χώρους τους οποίους είχαμε πρόσβαση όπως επίσης και ένα από τα μεγαλύτερα βαρέλια κρασιού του κόσμου. Το συγκεκριμένο βαρέλι παρασκευάστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για να σταλεί σε μία έκθεση στην Αμερική. Το γλυπτό στην μπροστινή του μεριά απεικονίζει στο κέντρο την Γαλλία να δίνει στην Αμερική να πιει Σαμπάνια, στο πάνω μέρος την Νέα Υόρκη και στο κάτω μέρος την πόλη της Reims. Ο οίκος Pommery ιδρυθείς το 1836 εξαγοράστηκε το 2002 από την Vranken Monopole.
Την Δευτέρα σειρά είχε η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Καμπανίας, η Troyes (τρουά). Όπως και στην Reims έτσι κι εδώ ξεκινήσαμε από μία έκθεση μόνο που αυτήν την φορά δεν ήταν απλά έκθεση κρασιού αλλά μία έκθεση γαστρονομίας γενικότερα. Ξεκινώντας να δοκιμάζουμε κρασιά, γρήγορα διαπιστώσαμε πως θα ήταν καλύτερα να συνεχίσουμε με κάτι άλλο αφού κάθε φορά βρισκόμασταν αμήχανοι μπροστά από τον παραγωγό μην ξέροντας πως να του πούμε πως το κρασί του δεν έλεγε και πολλά πράγματα ή μάλλον δεν έλεγε τίποτα απολύτως... Συνεχίσαμε λοιπόν δοκιμάζοντας τυριά, αλλαντικά, ψωμιά με διάφορους τύπους μαγιάς και αλευριού και πολλές άλλες λιχουδιές. Στον ίδιο χώρο πραγματοποιούνταν και διαγωνισμός γλυπτικής με σοκολάτα με τους maître chocolatier που είχαν έρθει από οίκους σοκολάτας από όλη την Γαλλία αλλά και το Βέλγιο για να αποδείξουν την αξία και το ταλέντο τους! 
Κάποια στιγμή και ενώ γευόμασταν ανέμελοι μία πάστα από φακές (πολύ πιο νόστιμη απ΄ότι ακούγεται...!), μας πλησίασε ένας κύριος ο οποίος μας παρουσιάστηκε ως ο διευθυντής της έκθεσης. Αφού του εξηγήσαμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε, ενθουσιάστηκε και χάρηκε ιδιαίτερα που στην έκθεση του παρευρίσκονται νέοι με γνώσεις και αγάπη για τη
ν καλή γαστρονομία. Έτσι, μας προσκάλεσε να παρακολουθήσουμε μαθήματα κουζίνας που γινότανε από τους μαθητές του επαγγελματικού λυκείου της περιοχής και ταυτόχρονα ζήτησε την άδειά μας για να τραβηχτούν κάποια πλάνα για την τηλεόραση! Τέλος και αφού βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες για τον τοπικό τύπο, ο πολύ συμπαθητικός αυτός κύριος μας 
ευχαρίστησε προσφέροντας μας το έμβλημα της πόλης φτιαγμένο από σοκολάτα! Μετά την έκθεση επισκεφτήκαμε την πανέμορφη παλαιά πόλη της Troyes στην οποία διατηρούνται ακόμη σπίτια μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής. Μοναδική ατυχία της ημέρας το γεγονός πως το καλύτερο bar à vins της πόλης ήτανε κλειστό οπότε κρατήσαμε την όρεξή μας για αργότερα...Την τρίτη το μεσημέρι, μετά από ένα γεύμα με ότι είχε περισσέψει από τις προηγούμενες μέρες (το καλύτερο γεύμα...!), βρέθηκα για μία ακόμη φορά σε έναν σταθμό περιμένοντας το τραίνο και κάνοντας σκέψεις για το επόμενο ταξίδι μου: pfalz για riesling και muller thurgau ή Bandol για Grenache και Mourvedre; ...ή μήπως ...;
*côtes de Bergerac: Περιοχή της νοτιοδυτικής Γαλλίας ανατολικά του Μπορντό όπου παράγονται γεμάτα κρασιά από χαρμάνι cabernet, merlot και malbec. Πίνονται σχετικά νεαρά (σε 3 περίπου χρόνια) και συνήθως έχουν χαμηλές τιμές χωρίς όμως να υστερούν σε ποιότητα.
*côtes de Jura: Ορεινή περιοχή που συνορεύει με την Ελβετία. Τα κρασιά τους από Savagnin και Chardonnay γίνονται σε βαρέλια που δεν απογεμίζονται ώστε να υποστούν μία ελεγχόμενη ευγενής οξείδωση και δίνουν ένα χαρακτηριστικό έντονο αρώματα καρυδιού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου