Με αφιέρωμα στα κρασιά της Νάουσας κυκλοφορεί αυτό το τρίμηνο το Γαλλικό περιοδικό "Le rouge et le Blanc". Το ρεπορτάζ, 8 σελίδων, περιλαμβάνει παρουσίαση του ιστορικού της περιοχής, αναλυτική περιγραφή των γεωκληματικών συνθηκών και της ποικιλίας ξινόμαυρο ενώ εκτεταμένη αναφορά γίνεται στα οινοποιεία Μπουτάρη, Δαλαμάρα, Κυρ-Γιάννη, Θυμιόπουλου, Αργατιά και Μαρκοβίτη.
Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι δείχνουν ιδιαίτερη συμπάθεια για το ξινόμαυρο και αποδέχονται ομόφωνα πως είναι μία ποικιλία η οποία αν καλλιεργηθεί και οινοποιηθεί κατάλληλα έχει δυνατότητες να παράγει κρασιά μοναδικής ποιότητας, ισάξια αυτών της Βουργουνδίας ή του Μπαρόλο.
Το "Le rouge et le Blanc" είναι ένα από τα εγκυρότερα και πιο ανεξάρτητα αμπελοοινικά περιοδικά της Γαλλίας και μεταξύ των συνδρομητών του συγκαταλέγονται σπουδαίοι επαγγελματίες τους χώρου όπως καβίστες και sommelier διάσημων εστιατορίων.
Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι δείχνουν ιδιαίτερη συμπάθεια για το ξινόμαυρο και αποδέχονται ομόφωνα πως είναι μία ποικιλία η οποία αν καλλιεργηθεί και οινοποιηθεί κατάλληλα έχει δυνατότητες να παράγει κρασιά μοναδικής ποιότητας, ισάξια αυτών της Βουργουνδίας ή του Μπαρόλο.
Το "Le rouge et le Blanc" είναι ένα από τα εγκυρότερα και πιο ανεξάρτητα αμπελοοινικά περιοδικά της Γαλλίας και μεταξύ των συνδρομητών του συγκαταλέγονται σπουδαίοι επαγγελματίες τους χώρου όπως καβίστες και sommelier διάσημων εστιατορίων.
Ένα άρθρο που δικαιώνει την προσπάθεια όλων αυτών που αγωνίζονται για την ανάδειξη του ποιοτικού Ελληνικού κρασιού σε μία από τις ανταγωνιστικότερες και πιο απαιτητικές αγορές του κόσμου!
Οι βαθμολογίες κυμάνθηκαν από 10,5 έως 17 και λαμβάνοντας υπόψιν την αυστηρότατη βαθμολόγηση των κριτικών του συγκεκριμένου περιοδικού, μπορούμε να μιλάμε για μία τεράστια επιτυχία. Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ θα αναφέρω ως παράδειγμα άρθρο με γευσιγνωσία των καλύτερων Chateau του αμπελώνα του Pessac-Léognan στην περιοχή Graves του Bordeaux όπου η βαθμολογίες ήτανε από 11 έως 16 στα κόκκινα! Για να μην μιλήσω για τα λευκά όπου το πασίγνωστο Chateau Laville Haut-Brion βαθμολογήθηκε με 8/20!!!
Από τα 25 κρασιά που δοκιμάστηκαν 8 κρασιά από 4 παραγωγούς και 5 διαφορετικές χρονιές είχαν βαθμολογία υψηλότερη του 15. Τα κρασιά με τις χαμηλές σχετικά βαθμολογίες ήτανε κυρίως νεαρά κρασιά (2004-2005) κάτι που δείχνει πως το ξινόμαυρο χρειάζεται κάποιο χρόνο για ν' αναπτύξει τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά.
Κάτι το οποίο επίσης ενθουσίασε τους Γάλλους γευσιγνώστες ήταν τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που δίνει η ποικιλία στις διάφορες υποπεριοχές της Νάουσας (Ράμνιστα, Παλιοκαλιάς...) ενώ αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι το terroir* εκφράζεται το ίδιο έντονα στα κρασιά περιορισμένης παραγωγής όσο και στα κρασιά μαζικής παραγωγής(όπως το Grand Reserve Μπουτάρη)
Αυτά λοιπόν για όσους επιμένουν να σνομπάρουν το ξινόμαυρο, για όσους υποστηρίζουν πως δεν μπορεί να "σταθεί μόνο του", για όσους συνεχίζουν να καλλιεργούν ξενικές ποικιλίες στα εδάφη της Νάουσας αλλά και για όσους προσπαθούν και στηρίζουν αυτήν την ποικιλία και είχαν αρχίσει να απογοητεύονται!
Και τα καλύτερα έρχονται...Οι βαθμολογίες κυμάνθηκαν από 10,5 έως 17 και λαμβάνοντας υπόψιν την αυστηρότατη βαθμολόγηση των κριτικών του συγκεκριμένου περιοδικού, μπορούμε να μιλάμε για μία τεράστια επιτυχία. Για να καταλάβετε καλύτερα τι εννοώ θα αναφέρω ως παράδειγμα άρθρο με γευσιγνωσία των καλύτερων Chateau του αμπελώνα του Pessac-Léognan στην περιοχή Graves του Bordeaux όπου η βαθμολογίες ήτανε από 11 έως 16 στα κόκκινα! Για να μην μιλήσω για τα λευκά όπου το πασίγνωστο Chateau Laville Haut-Brion βαθμολογήθηκε με 8/20!!!
Από τα 25 κρασιά που δοκιμάστηκαν 8 κρασιά από 4 παραγωγούς και 5 διαφορετικές χρονιές είχαν βαθμολογία υψηλότερη του 15. Τα κρασιά με τις χαμηλές σχετικά βαθμολογίες ήτανε κυρίως νεαρά κρασιά (2004-2005) κάτι που δείχνει πως το ξινόμαυρο χρειάζεται κάποιο χρόνο για ν' αναπτύξει τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά.
Κάτι το οποίο επίσης ενθουσίασε τους Γάλλους γευσιγνώστες ήταν τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά που δίνει η ποικιλία στις διάφορες υποπεριοχές της Νάουσας (Ράμνιστα, Παλιοκαλιάς...) ενώ αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι το terroir* εκφράζεται το ίδιο έντονα στα κρασιά περιορισμένης παραγωγής όσο και στα κρασιά μαζικής παραγωγής(όπως το Grand Reserve Μπουτάρη)
Αυτά λοιπόν για όσους επιμένουν να σνομπάρουν το ξινόμαυρο, για όσους υποστηρίζουν πως δεν μπορεί να "σταθεί μόνο του", για όσους συνεχίζουν να καλλιεργούν ξενικές ποικιλίες στα εδάφη της Νάουσας αλλά και για όσους προσπαθούν και στηρίζουν αυτήν την ποικιλία και είχαν αρχίσει να απογοητεύονται!
*Terroir:Το σύνολο των εδαφοκλιματικών στοιχείων,της ποικιλίας και των καλλιεργητικών πρακτικών μιας περιοχής που προσδίδει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός προϊόντος παραγόμενο σε αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου