Η φετινή χρονιά ήταν μία χρονιά καταστροφική για τον αγροτικό κόσμο της Ημαθίας. Λόγω χαλαζιού τεράστιες ποσότητες φρούτων πετάχτηκαν στην απόσυρση και άλλες τόσες έγιναν χυμός δίνοντας στους παραγωγούς πολύ λιγότερα χρήματα από αυτά που αναμενόταν. Αυτό φυσικά αφορά τα φρούτα που άντεξαν τα χτυπήματα των παγωμένων σφαιριδίων και παρέμειναν στα δέντρα χωρίς να σκορπίσουν στο έδαφος όπως έγινε σε πολλές άλλες περιπτώσεις.
Ίδια εικόνα και στην υπόλοιπη Ευρώπη με τα νούμερα της καταστροφής να είναι τρομακτικά. Ενδεικτικά αναφέρω δύο από τις σημαντικότερες οινικές περιοχές. Η Βουργουνδία χτυπήθηκε με ζημία έως και 60% σε 20.000 στρέμματα και μάλιστα σε κάποια από τα πιο σπουδαία "cru" της όπως αυτά του Volnay και του Pommard. Στo Μπορντό από την άλλη, η ζημία έπληξε τα λιγότερο φημισμένα αμπελοτόπια του με τα νούμερα όμως να φτάνουν το 70% σε 90.000 στρέμματα!
Τα αμπέλια της Νάουσας φυσικά δεν θα μπορούσαν να γλιτώσουν. Πολλά εξ αυτών απογυμνώθηκαν τελείως, άλλα έχασαν μεγάλο αριθμό τσαμπιών ενώ ο πιο ύπουλος εχθρός για τα κόκκινα είναι το λεγόμενο "gout de grele" που αφήνουν οι χτυπημένοι από το χαλάζι καρποί.
Πιο συγκεκριμένα, στα μέσα Ιουνίου που το χαλάζι χτύπησε τους αμπελώνες έκανε ζημιά σε διάφορα μέρη του πρέμνου. Το πρώτο χαλάζι, μεγάλο σαν καρύδι αλλά αραιό, έριχνε κάτω ολόκληρα τσαμπιά ενώ σε πολλές περιπτώσεις χτυπούσε βίαια τους βλαστούς που λίγες μέρες αργότερα ξεραίνονταν.
Το χαλάζι της επόμενης ημέρας ήταν πυκνό, σε μέγεθος στραγαλιού και έφτανε με μεγάλη ταχύτητα. Τρυπούσε τα φύλλα, πλήγιαζε κομμάτια του τσαμπιού ή τα έβρισκε στον μίσχο που τα κρατάει στο φυτό και λίγες μέρες αργότερα πέφτανε. Υπήρξαν δυστυχώς και περιπτώσεις από ολοκληρωτικά κατεστραμμένα κομμάτια αμπελώνων.
Όσα τσαμπιά χτυπήθηκαν μερικώς, κατάφεραν να μεγαλώσουν τους πληγιασμένους καρπούς επουλώνοντας γρήγορα της πληγές τους. Αυτό για την μητέρα φύση είναι μία λύση στο πρόβλημα αλλά για τον παραγωγό ένας ακόμη πονοκέφαλος. Ο καρπός με την επουλωμένη πληγή είναι τρομερά στυφός αφού το αμπέλι για να δημιουργήσει το ξηρό κομμάτι που θα κλείσει την πληγή στέλνει επιπλέον τανίνες. Οι τανίνες αυτές είναι πάρα πολύ στεγνές και οι καρποί αυτοί πρέπει να αφαιρεθούν για να αποφύγουμε το "gout de grele" που ανέφερα προηγουμένως.
Επιπλέον πολλά πρέμνα είχαν φύλλα χτυπημένα σε τέτοιο βαθμό που δεν κατάφεραν να αναπληρώσουν το κενό στην ανάπτυξή τους -τα τρύπια φύλλα δεν φωτοσυνθέτουν- και υπήρχε μεγάλη ανωμαλία στην ωρίμανση. Αποτέλεσμα αυτού, σε ένα φαινομενικά υγιές κομμάτι να υπάρχουν τσαμπιά που έμοιαζαν ώριμα αλλά φαινολικά ήταν ακόμη πάρα πολύ πίσω.
Από την άλλη όσοι είχαν την τύχη να αποφύγουν το χαλάζι θα οινοποιήσουν μία από τις πιο ισορροπημένες χρονιές των τελευταίων χρόνων. Πρώιμο ξεκίνημα της βλαστικής περιόδου, ζέστη στα επίπεδα που χρειάζονταν, δροσερές νύχτες και απουσία ασθενειών είναι δεδομένα που σκιαγραφούν ιδανικές συνθήκες για την παραγωγή κρασιού.
Οι υπόλοιποι θα κάνουν ότι καλύτερο μπορούν με τα σταφύλια που τους απέμειναν. Καλώς ή κακώς ο αγρότης είναι "μαγαζί χωρίς σκεπή" όπως λένε και είναι εκτεθειμένος στα τερτίπια του καιρού. Μην ξεχνάμε πως πέρα από το στοίχημα της ποιότητας που πρέπει να κερδηθεί, για κάποιους θα είναι δύσκολο να κρατηθούν συμφωνίες με αγορές του εξωτερικού που απαιτούν συγκεκριμένες ποσότητες. Υπάρχει βέβαια και μία άλλη πλευρά σε όλη αυτήν την ιστορία για την οποία όμως σκοπεύω να αναφερθώ σε ανάρτηση που θα ακολουθήσει...
Δείτε τι έγραψε το Κτήμα Κυρ-Γιάννη για την χαλαζόπτωση εδώ.
 |
| Βουργουνδία |
Τα αμπέλια της Νάουσας φυσικά δεν θα μπορούσαν να γλιτώσουν. Πολλά εξ αυτών απογυμνώθηκαν τελείως, άλλα έχασαν μεγάλο αριθμό τσαμπιών ενώ ο πιο ύπουλος εχθρός για τα κόκκινα είναι το λεγόμενο "gout de grele" που αφήνουν οι χτυπημένοι από το χαλάζι καρποί.
Πιο συγκεκριμένα, στα μέσα Ιουνίου που το χαλάζι χτύπησε τους αμπελώνες έκανε ζημιά σε διάφορα μέρη του πρέμνου. Το πρώτο χαλάζι, μεγάλο σαν καρύδι αλλά αραιό, έριχνε κάτω ολόκληρα τσαμπιά ενώ σε πολλές περιπτώσεις χτυπούσε βίαια τους βλαστούς που λίγες μέρες αργότερα ξεραίνονταν.
Το χαλάζι της επόμενης ημέρας ήταν πυκνό, σε μέγεθος στραγαλιού και έφτανε με μεγάλη ταχύτητα. Τρυπούσε τα φύλλα, πλήγιαζε κομμάτια του τσαμπιού ή τα έβρισκε στον μίσχο που τα κρατάει στο φυτό και λίγες μέρες αργότερα πέφτανε. Υπήρξαν δυστυχώς και περιπτώσεις από ολοκληρωτικά κατεστραμμένα κομμάτια αμπελώνων.
Επιπλέον πολλά πρέμνα είχαν φύλλα χτυπημένα σε τέτοιο βαθμό που δεν κατάφεραν να αναπληρώσουν το κενό στην ανάπτυξή τους -τα τρύπια φύλλα δεν φωτοσυνθέτουν- και υπήρχε μεγάλη ανωμαλία στην ωρίμανση. Αποτέλεσμα αυτού, σε ένα φαινομενικά υγιές κομμάτι να υπάρχουν τσαμπιά που έμοιαζαν ώριμα αλλά φαινολικά ήταν ακόμη πάρα πολύ πίσω.
Από την άλλη όσοι είχαν την τύχη να αποφύγουν το χαλάζι θα οινοποιήσουν μία από τις πιο ισορροπημένες χρονιές των τελευταίων χρόνων. Πρώιμο ξεκίνημα της βλαστικής περιόδου, ζέστη στα επίπεδα που χρειάζονταν, δροσερές νύχτες και απουσία ασθενειών είναι δεδομένα που σκιαγραφούν ιδανικές συνθήκες για την παραγωγή κρασιού.
Οι υπόλοιποι θα κάνουν ότι καλύτερο μπορούν με τα σταφύλια που τους απέμειναν. Καλώς ή κακώς ο αγρότης είναι "μαγαζί χωρίς σκεπή" όπως λένε και είναι εκτεθειμένος στα τερτίπια του καιρού. Μην ξεχνάμε πως πέρα από το στοίχημα της ποιότητας που πρέπει να κερδηθεί, για κάποιους θα είναι δύσκολο να κρατηθούν συμφωνίες με αγορές του εξωτερικού που απαιτούν συγκεκριμένες ποσότητες. Υπάρχει βέβαια και μία άλλη πλευρά σε όλη αυτήν την ιστορία για την οποία όμως σκοπεύω να αναφερθώ σε ανάρτηση που θα ακολουθήσει...
Δείτε τι έγραψε το Κτήμα Κυρ-Γιάννη για την χαλαζόπτωση εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου