Περίπου ένα χρόνο πριν είχαμε βρεθεί με καλή παρέα σε ένα φιλικό σπίτι στο Παρίσι και δοκιμάζαμε νεαρές Σαντορίνες. Μαγεμένοι από τις ηφαιστειακές εκρήξεις φρεσκάδας που έσχιζαν το στόμα μας επιβεβαιώσαμε την άποψη πως το νησί διαθέτει ασυναγώνιστο τερουάρ και αποφασίσαμε να περάσουμε σε κάτι εξίσου δυνατό και στα κόκκινα.
Τιμώντας την χώρα που μας φιλοξενούσε και όσο ακόμη συνεχίζαμε τις δοκιμές της Σαντορίνης, βάλαμε σε καράφα ένα Pinot του 2005 από την Βουργουνδία και ένα Carignan - Grenache του 2003 από το Ρουσιγιόν. Το πρώτο, φέροντας το βαρύ όνομα ενός premier cru του Nuits saint Georges και προερχόμενο από έναν παραγωγού εξίσου αναγνωρισμένου κύρους, πληρούσε όλες τις προδιαγραφές ενός Pinot, με την κομψή του μύτη και τη χαρακτηριστική οξύτητα περίτεχνα εναρμονισμένη στο σύνολο. Η χρονιά του 2005 μάλιστα θεωρείται μία από τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων για την περιοχή της Βουργουνδίας.
Έχοντας λοιπόν θέσει τον πήχη πολύ ψηλά, περάσαμε στο επόμενο κόκκινο που προερχόταν από μία άγνωστη μέχρι τότε για μένα περιοχή με το όνομα Latour de France και από μία χρονιά που έχει μείνει στο μυαλό όλων για την παρατεταμένη ζέστη και του

Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως ο παραγωγός κατάφερε σε μία τόσο ζεστή χρονιά να παράγει ένα κρασί με τόσο έντονη αίσθηση φρεσκάδας. Έδαφος, υψόμετρο, κατάλληλες οινοποιητικές πρακτικές, είναι αυτά που μου ήρθαν στο μυαλό σε πρώτη φάση. Ταυτόχρονα, είχε φουντώσει για τα καλά μέσα μου η επιθυμία να συνεργαστώ με τον άνθρωπο που έφερε στον κόσμο αυτό το σπουδαίο δημιούργημα!
Χωρίς να χάνουμε χρόνο και κρατώντας ακόμη τα ποτήρια μας στο χέρι, ξεκινήσαμε τις προσπάθειες να βρούμε περισσότερες πληροφορίες για τον παραγωγό. Λίγες μέρες μετά είχα στη διάθεση μου το νούμερο του Cyril Fhal ώστε να έρθω σε επαφή μαζί του και να συζητήσουμε μία ενδεχόμενη συνεργασία. Τρεισήμισι μήνες αργότερα βρισκόμουν στο τραίνο από Παρίσι για Περπινιάν με σκοπό να συναντήσω τον κοντούλη θαυματοποιό της κοιλάδας του Agly και να δουλέψω μαζί του.
Εκεί επιβεβαίωσα πως αν κάποιος έχει τις απαραίτητες βάσεις και την ικανότητα να αξιολογεί κατάλληλα τις πληροφορίες που του δίνονται, η πρακτική εξάσκηση είναι πολύ πιο ουσιαστική από οποιαδήποτε σχολή και πτυχίο.
Εκεί επίσης, επιβεβαίωσα πως δεν χρειάζεται κανείς φανταχτερό οινοποιείο και καινούρια γυαλιστερά μηχανήματα για να παράγει καλό κρασί αλλά μεράκι και αγάπη για αυτό που κάνει.
Εκεί, μεταξύ άλλων, πέρασα και μερικές από τις πιο ευχάριστες και γεμάτες μέρες της ζωής μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου