Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

Οδοιπορικό στην Βουργουνδία!

Εκμεταλλευόμενος την παρουσία των γονιών μου στην περιοχή, αποφάσισα να κανονίσω μερικές γευσιγνωσίες σε κάποια οινοποιεία που αξίζει κανείς να δει όταν επισκέπτεται την Βουργουνδία.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου: Domaine Giboulot Beaune

Σε βιολογική καλλιέργεια από το 1987 και σε Βιοδυναμική εδώ και 6 χρόνια, ο Emmanuel Giboulot και ο Pierre Fenals παράγουν κρασιά υψηλών προδιαγραφών. Ο δεύτερος μάλιστα, υπεύθυνος καλλιέργειας και οινοποιείου ταυτόχρονα, είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες εναλλακτικών οινοπαραγωγών και είχαμε την τύχη να αναλάβει αυτός την ξενάγησή μας.
Ξεκινήσαμε με γευσιγνωσία των λευκών του 2007 από βαρέλι. Συνολικά δοκιμάσαμε 4 κρασιά: AOC Bourgogne και 3 Côte de Beaune από 3 διαφορετικα αμπέλια και 3
διαφορετικές οινοποιήσεις(!). Τα περισσότερα είχαν μόλις τελειώσει την μηλογαλακτική ζύμωση* ενώ κάποια άλλα βρίσκονταν προς το τέλος με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε συχνά ένα μικρό "τσίμπημα" στο στόμα λόγω της ύπαρξης διοξειδίου του άνθρακα. Παρ'όλ'αυτά όμως όλα τα κρασιά που δοκιμάστηκαν ήταν αρκετά "γενναιόδωρα" σε αρώματα και κατά την διάρκεια της δοκιμής θα έλεγε κανείς πως είχαμε βυθιστέι σε έναν κήπο με λουλούδια! Ακολούθησαν τα αντίστοιχα λευκά του 2006 αλλά και δύο ακόμη:St Romain και Rully 1er Cru "Les Pucelles".
Κόκκινα δοκιμάσαμε μόνο δύο αφού η κάβα με τα κόκκινα βρίσκεται σε άλλο κτίριο, αρκετά μακριά. Το πρώτο, ένα AOC Bourgogne με πολύ αδύνατο χρώμα και φρουτώδη μύτη μέτριας έντασης, δεν μας ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Αντιθέτως, το Beaune "Lulune" έβγαζε εντυπωσιακά αρώματα άγριων φρούτων και γενικά έδινε ένα αίσθημα που θύμιζε περίπατο στο δάσος!
Μία βόλτα στ'αμπέλια ήταν ότι χρειάζονταν για να ζεσταθούμε λίγο στον ήλιο, που για καλή μας τύχη "κυριαρχεί" αυτές της μέρες στην Βουργουνδία και να επιστρέψουμε για να συνεχίσουμε την γευσιγνωσία, αυτή την φορά από μπουκάλι. Κάτι που ίσως αξίζει να αναφερθεί από αυτήν την βόλτα στ'αμπέλια, είναι η τεράστια διαφορά του εδάφους που χαίρει της βιοδυναμικής φροντίδας του Giboulot και της ομάδας του, σε σχέση με το διπλανό κομμάτι που βρίσκεται σε συμβατική καλλιέργεια. Στο πρώτο, το έδαφος είναι "τραγανό",μαλακό και απόλυτα υγιές. Στο δεύτερο, το έδαφος είναι σκληρότατο,συμπαγές σαν τσιμέντο και χωρίς ίχνος ζωής, πέρα από τα βρύα** που έχουν καταλάβει όλη την επιφάνεια και έχουν καλύψει ακόμη και τα κλήματα!
Επιστρέφοντας στο οινοποιείο, δοκιμάσαμε τα ήδη εμφιαλωμένα κόκκινα του Domaine:
2 διαφορετικά Hautes-Côtes de Nuits 2005 και 2004 και το Beaune "Lulune" του 2005. Η ισορροπία και η πληρότητα του οικοσυστήματος που παρατηρήσαμε στ'αμπέλια μεταφράζεται σε ενέργεια και "καθαρότητα" των οργανοληπτικών χαρακτηριστικών των κρασιών που παράγονται, ενώ εντυπωσιακή είναι η πολυπλοκότητα και η μοναδικότητα του κάθε αμπελοτεμαχίου αφού ο απόλυτος σεβασμός προς την φύση συνεισφέρει τα μέγιστα στην πλήρη έκφραση του terroir.
Σπουδαία κρασιά λοιπόν, πολύ φιλικοί άνθρωποι και ιδιαίτερα ο Pierre Fenals με τον οποίο είναι απόλαυση να κάνει κανείς γευσιγνωσία και να μοιράζεται μαζί του οινοποιητικές εμπειρίες!

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου: Domaine Arlaud

Βιολογική καλλιέργεια εδώ και 4 χρόνια με πιστοποίηση αλλά από το 1984 χρήση καλλιεργητικών πρακτικών στα πλαίσια αυτής. Ρίχνοντας μία γρήγορη ματιά στις καινούργιες οινοποιητικές εγκαταστάσεις και αφού ενημερωθήκαμε για τα "βασικά" από τον Cyprien Arlaud, τον ακολουθήσαμε μέχρι το χώρο παλαίωσης που,αν και καινούργιος, έχει φτιαχτέι έτσι ώστε να θυμίζει ένα κλασσικό βουργουνδέζικο υπόγειο του 18ου αιώνα.
Δοκιμάσαμε τα βαρέλια του 2007 που για κακή μας τύχη, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, δεν είχαν ακόμη τελείωσει εντελώς την μηλογαλακτικη. Σε συνδυασμό με τους 8°C που είχε στην κάβα, τα κρασιά δοκιμάζονταν πάρα πολύ δύσκολα και δεν μπορέσαμε έτσι να βγάλουμε σωστά συμπεράσματα.
Το μόνο που ξεχώρισε ήταν το εξαιρετικό Grand Cru "Clos de la Roche" που ..δεν καταλαβαίνει από τέτοια! Πολύ εκφραστική μύτη με όλα τα "συνήθη ύποπτα" αρώματα του Pinot να δηλώνουν παρόντα: Cassis, βατόμουρα, κεράσια και... δεν συμμαζέυεται! Πολύ καλή ισορροπία και σταθερότητα στο στόμα, σπάνια για ένα κρασί τόσο νέο που μόλις τελείωσε την μηλογαλακτική του. Ενδιαφέρουσα τέλος η συγκριτική γευσιγνωσία μεταξύ 2 Charmes-Chambertin Grand Cru από βαρέλια άλλου κατασκευαστή. Μεγάλη διαφορά δεν καταλάβαμε,για να λέμε την αλήθεια, και γι'αυτό αγοράσαμε μία φιάλη του 2002 από το συγκεκριμένο για να κρίνουμε το σύνολο στην εξέλιξή του!
To Domaine Arlaud (οι 70.000φιάλες του οποίου πωλούνται σε χρόνο ρεκόρ) έχει αναλάβει εδώ και λίγα χρόνια ο ..τριαντάρης και κάτι ψιλά.. Cyprien με την βοήθεια του μικρότερου αδερφού του αλλά και της μικρής του αδερφής που ασχολείται κυρίως με το όργωμα!
Η συγκεκριμένη κοπελιά (όχι πολύ πάνω από 20) έχει αναλάβει τα οργώματα με άλογο για τ'αδέρφια της (περίπου 150 στρέματα) αλλά και για πολλούς άλλους αμπελουργούς της περιοχής. Για το λόγο αυτόν έχει σπουδάσει (!) πάνω σ'αυτό και έχει αγοράσει 2 άλογα από τα οποία το ένα το έχει εκπαιδεύσει εξολοκληρου μόνη της να σέρνει αλέτρι!!!
Βλέπετε, κάποια πράγματα (σε χώρες μάλιστα που θεωρούνται πιο μπροστά από εμάς) αποτελούν τρόπο ζωής την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα υπάρχουν άτομα που ντρέπονται γιατί ο μπαμπάς τους είναι αγρότης(για παράδειγμα)!
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, αλλάξαμε πλευρά και περάσαμε νότια της Beaune για να κάνουμε μία γνωριμία με τα σπουδαία λευκά του Montrachet κάνοντας μία επίσκεψη στο Domaine Leflaive. Με πειραματική βιοδυναμική από το 1990,βιολογική από το '81 και βιοδυναμική σε όλη την έκταση από το 1997, θεωρείτε ένα από τα ποιοτικότερα οινοποιεία του κόσμου. Εξ ου και η αστρονομικές τιμές (π.χ. AOC Bourgogne 22€)!
Μέχρι στιγμής πάντως είχα πιει ένα κόκκινο 1erCru του 2002 από ένα κομμάτι που φύτευσαν τώρα σε λευκό και μία απλή Βουργουνδία και δεν είχα εντυπωσιαστεί. Το λευκό μάλιστα έβγαζε τόσα πολλά αναγωγικά*** στη μύτη σε σημείο που ήτανε ενοχλητικό.

Μαζί με ένα γκρουπ 7 ατόμων (έμποροι κλπ...) μαζευτήκαμε στο χώρο γευσιγνωσίας όπου δοκιμάσαμε τα λευκά του 2007 με τον καινούργιο διευθυντή του κτήματος που αντικατέστησε τον Pierre Morey (από τους σημαντικότερους οινοποιούς της Βουργουνδίας). Για να μην τα πολυλογώ και κουράζω, όλα τα λευκά, από τα Village κ μετά (Pucelles,Combettes, Folatières, Batard-Montrachet) είχαν κοινό χαρακτηριστικό την πολύ πλούσια και πολύπλοκη μύτη αλλά κυρίως την απίστευτη ενέργεια που έβγαζαν στο στόμα. O "star" της ημέρας, Chevalier-Montrachet, ήταν κάτι το μοναδικό που σπάνια έχει την τύχη να δοκιμάσει κανείς. Μία φανταστική μύτη από άνθη και εσπεριδοειδή ενώ η αρχική αίσθηση δροσιάς συνοδευόταν από γεύσεις που νόμιζες πως εκρύγνονται μες στο στόμα και όλα αυτά διατηρώντας μία εξαιρετική φινέτσα και ένα τελείωμα πέρα για πέρα απολαυστικό!!! Μάλλον το καλύτερο λευκό που έχω δοκιμάσει...
Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου

Για την τετάρτη έχουμε κλείσει ραντεβού στο Gevrey-Chambertin και τον Jean-Louis Trapet!
Αναμένεται με ενδιαφέρον!

Κωστής

*Μηλογαλακτική ζύμωση: Η μετατροπή
από τα βακτηρίδια, του Μηλικού οξέος σε Γαλακτικό. Το γαλακτικό οξύ είναι λιγότερο όξινο και πιο σταθερό από το Μηλικό και έχουμε έτσι πιο μαλακή οξύτητα και μεγαλύτερη σταθερότητα του κρασιού.
**Τα βρύα στο έδαφος (όχι στο κλήμα) είναι ένδειξη έλλειψης ζωής. Προκαλείται συνήθως από την εξολόθρευση κάθε ζωντανού οργανισμού με χημικά ζιζανιοκτόνα.
***Αναγωγικά:Το αντίθετο της οξείδωσης. Όταν το κρασί δεν έχει αρκετή επαφή με το οξυγόνο ελευθερώνει αρώματα που θυμίζουν καπνό,γκάζι ή ακόμη χειρότερα κρεμμύδια ή κλούβια αυγά (ακραίες περιπτώσεις)



3 σχόλια:

REMY NODIN είπε...

et bin ça picole pendant les vacances... bon c'est quand que tu l'écrit en français ton blog?! Ou sinon tu m'apprend le grec... j'essaye de comprendre mais j'y arrive pas lol

Ανώνυμος είπε...

Τώρα, αν πω ότι δεν ζηλεύω, θα πω ψέμματα... :^)

Πάντα τέτοια αγαπητέ, πάντα τέτοια!

ΥΓ: Μιας και θίγεις κάπου το θέμα της τιμής, θα είχε ενδιαφέρον μια, έστω αδρή, σύγκριση του πόσο πληρώσατε στο κελάρι σε σχέση με την τιμή που βρίσκουμε τέτοια κρασιά στο εμπόριο. Επίσης ένα ερώτημα: είχατε πρόσβαση σε πιο "ειδικές" εμφιαλώσεις (π.χ. magnum)

Kostis είπε...

Σε γενικές γραμμές και από τις συγκρίσεις που έχω κάνει μέχρι τώρα, θα έλεγα ότι στις κάβες τα ίδια κρασιά βρίσκονται περίπου +25% ακριβότερα. Βέβαια τα συγκεκριμένα δεν βρίσκονται και τόσο εύκολα...
Στο κτήμα Leflaive δεν είχαμε πρόσβαση σε τίποτα απολύτως! Η πελατεία τους είναι πολύ επιλεγμένη και η τιμές αστρονομικές!
Στον Arlaud είχαμε πρόσβαση σε ελάχιστες ετικέτες αφού είχαν ξεπουλήσει τα πάντα!
Στον Giboulot είχαμε πρόσβαση σε όλα σχεδόν τα 0,75 που παράγουν, δεν νομίζω να έχουν Magnum ή άλλες πιο "ειδικές" εμφιαλώσεις.
Στον Trapet είχαμε πρόσβαση σχεδόν στα πάντα λόγω της πολύ καλής σχέσης που έχω με τον Jean-Louis (είχα δουλέψει 5 μήνες μαζί τους). Φεύγοντας μας έκανε δώρο ένα 1er Cru Clos Prieur "Capita" του 2001 το οποίο δεν βγαίνει στην αγορά και παράγεται σε ελάχιστες φιάλες!
Αυτήν την στιγμή ξεκουράζεται στην Νάουσα και αναμένεται να καταναλωθεί σε κάνα 5-6 χρονάκια με καλή παρέα δίπλα στο τζάκι...!