Τον Μάιο η Βουργουνδία είναι πανέμορφη αλλά δυστυχώς ο βροχερός καιρός δεν μας άφησε πολλά περιθώρια να το απολαύσουμε. Μόλις πήραμε το ποτήρι μας φύγαμε τρέχοντας για τον πρώτο παραγωγό...
Αυτή ήτανε η τρίτη φορά που δοκίμαζα Saint Romain και ήλπιζα πως θα μου άφηνε κάτι θετικό αφού τις προηγούμενες δύο είχα απογοητευτεί. Τότε έριξα το φταίξιμο στο γεγονός πως οι συνθήκες δεν ήταν οι κατάλληλες ή στο ότι δεν ήμουνα σωστά προετοιμασμένος για δοκιμή κρασιών. Αυτήν την φορά ούτε κουρασμένος ήμουν, ούτε χορτάτος, ούτε κρύο έκανε...
Δοκιμάζοντας το πρώτο λευκό κοιταχτήκαμε με τον Ρεμί χωρίς να πούμε τίποτα και περάσαμε κατευθείαν στο κόκκινο. Αφού το δοκιμάσαμε, πάλι χωρίς σχόλια, ευχαριστήσαμε την κυρία που μας σέρβιρε και την ...κάναμε διακριτικά! Στη δεύτερη στάση μας τα συναισθήματα ήτανε παρόμοια. Αδιάφορα κρασιά, ανέκφραστα χωρίς ιδιαίτερο χαρακτήρα. Το ίδιο έγινε και στα άλλα 3 domaine που ακολούθησαν. Τα πράγματα βελτιώθηκαν κάπως στην συνέχεια όταν επισκεφθήκαμε τους 2 πιο γνωστούς παραγωγούς του χωριού (Alain Gras και Henri&Gilles Buisson) αλλά ακόμη και σ' αυτήν την περίπτωση δεν δοκιμάσαμε κάτι που κατάφερε να μας ενθουσιάσει.
Ευτυχώς οι δοκιμές ήταν πλαισιωμένες από διάφορες άλλες εκδηλώσεις και
Μία εβδομάδα μετά, ένας φίλος, γιος παραγωγού που έχει μεταξύ άλλων αμπέλια και στο Saint-Romain, έφερε μία φιάλη για να μας αποδείξει πως υποτιμήσαμε την συγκεκριμένη περιοχή αλλά δυστυχώς είχανε ήδη ανοιχτεί πολλές φιάλες και ομολογώ πως δεν καταλάβαμε και πολλά πράματα...
Ελπίζω πως πριν φύγω από την Βουργουνδία θα έχω την ευκαιρία να δοκιμάσω επιτέλους κάτι καλό από το χωριό αυτό και θα φύγω με καλές εντυπώσεις...
Κωστής