Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

Οινο-γαστρονομικές περιπέτειες στο Παρίσι!

Από εδώ το φέρνουμε, από εκεί το φέρνουμε τελικά μία φορά τον χρόνο μία επίσκεψη στην Γαλλία κάθε χρόνο θα την κάνουμε. Αυτήν την φορά αργήσαμε και λίγο αλλά απ'ότι φαίνεται ορθώς πράξαμε αφού όποιον συναντούσαμε μας έλεγε πως ο χειμώνας φέτος στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη τελείωσε τον Ιούνη!

Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από την Νορμανδία, περιοχή περίφημη για τα όστρακα, το Calvados και το Cidre. Χωρίς μεταφορικό μέσο, με περιορισμένο χρόνο και ελλιπείς πληροφορίες δεν εντοπίσαμε κάτι που να αξίζει αναφοράς όσον αφορά το γαστρονομικό κομμάτι. Έτσι περάσαμε τον χρόνο μας συναντώντας φίλους, χαζεύοντας τον Ατλαντικό και κάνοντας χαλαρό τουρισμό.

Jura 2009
Τα σπουδαία άλλωστε μας περίμεναν στο Παρίσι. Με την άφιξή μας εκεί πήγαμε για δείπνο στο περίφημο Chateaubriand όπου και συναντήσαμε τους υπόλοιπους Έλληνες οινοπαραγωγούς. Το μενού άνοιξε κάπως μουδιασμένα με τα πρώτα πιατάκια να αφήνουν μέτρια έως κακή εντύπωση ενώ και τα πρώτα δύο κανονικά πιάτα του μενού ήταν μάλλον απογοητευτικά για τους περισσότερους από εμάς. Όλα αυτά συνοδεύονταν από ένα Jura 2009 από παλαιά κλήματα Chardonnay του Jean Francois Ganevat που αν και ευχάριστο δεν κατάφερε να μας συγκινήσει ιδιαιτέρως.

Μπαίνοντας στα κυρίως περάσαμε σε κόκκινο κρασί με το "Glaneurs" από το Domaine des Foulards Rouges. Ανάλαφρο κόκκινο, χαρακτηριστικό "vin de soif" - κρασί για να σβήνει τη δίψα -, με παιχνιδιάρικο άρωμα και απαλές τανίνες. Αρκετά πετυχημένο το δέσιμο του με το καλύτερο πιάτο της βραδιάς που αποτελούνταν από φιλέτο ψαριού, φλούδες ρεπανιού, άνθη ακακίας, κόκκινο βασιλικό και μία ελαφριά κρέμα. Εξίσου ενδιαφέρων και ο αμέσως επόμενος συνδυασμός με το χοιρινό που συνοδεύονταν από χορταρικά και γλυκόξινη σάλτσα. Και στις δύο περιπτώσεις το δέσιμο ήταν πολύ καλό αφού κάτι πιο δυναμικό θα επισκίαζε την φινέτσα τον δύο αυτών πιάτων και το αντίθετο.

Παρόλα αυτά, μείναμε σαφώς απογοητευμένοι από ένα εστιατόριο που μας έχει συνηθίσει σε πολύ πιο υψηλά στάνταρτς και εναποθέσαμε τις ελπίδες μας στο επόμενο γεύμα, την επόμενη ημέρα στο εστιατόριο Septime. Προτού όμως περάσουμε στο φαγητό στήσαμε μία μοναδική δοκιμή ελληνικών κρασιών με αποκορύφωμα μία διπλή κάθετη Ξινόμαυρου. Αφορμή ήταν η παρουσίαση των ελληνικών κρασιών της "Oenos Fruit Pierre Lumiere" του Γιώργου Ιωαννίδη στην ομάδα των νεαρών σομελιέ του εστιατορίου. Η αρχή έγινε με τα λευκά από Κεφαλλονιά και Σαντορίνη ενώ συνεχίσαμε με ροζέ από Νάουσα και Πέλλα.

Ξινόμαυρα
Μεγάλη στιγμή της δοκιμής ωστόσο ήταν η παράλληλη κάθετη δοκιμή του Γη και Ουρανός από το '10 έως το '04 και του αυτόριζου -Vignes Franches- από το '10 έως το '06. Το Ξινόμαυρο άφησε τους πάντες συγκλονισμένους με την τρομερή του αρωματική φινέτσα και τον πολύπλευρο χαρακτήρα του ενώ απέδειξε πόσο πιστά μπορεί να προσδώσει τον χαρακτήρα της κάθε χρονιάς. Έλληνες και Γάλλοι έβγαλαν το καπέλο και απλά υποκλίθηκαν στο μεγαλείο του.

Ξεκινώντας το γεύμα μας κάναμε μία παύση μεταξύ των Ξινόμαυρων προκειμένου να δροσίσουμε λίγο το στόμα μας με ένα ωραίο αφρώδες από το Haute-Savoie και το Domaine Belluard. Ποικιλία, η άγνωστη στους περισσότερους από εμάς Gringet που καλλιεργείται αποκλειστικά στην περιοχή κάτω από την λίμνη της Γενεύης. Ανθώδες με εξαιρετική ποιότητα φυσαλίδων και πολύ καλή διάρκεια ήταν ακριβώς ότι έπρεπε για να συνοδέψει τα πρώτα πιάτα και να μας προετοιμάσει για τα επόμενα.

Αρνάκι γάλακτος!
Η γενικότερη στρατηγική του σεφ ήταν να πηγαίνει από ένα ανάλαφρο πιάτο σε κάτι πολύ δυναμικό και πάλι πίσω σε κάτι πιο αέρινο έτσι ώστε να μην κουράζει και να δημιουργεί ένα ωραίο παιχνίδι εναλλαγών. Αποκορύφωμα του γεύματος το αρνάκι γάλακτος από τα Πυρηναία με ψητή μελιτζάνα, μάραθο, μους αγκινάρας και μους φρέσκου κατσικίσιου τυριού. Περιττό να πω πως με το πιάτο αυτό επανήλθαμε στα Ξινόμαυρα τα οποία έδεναν μαζί του καταπληκτικά!



Κλείσαμε το υπέροχο αυτό γεύμα με παγωτό φινόκιο και Calvados επιβεβαιώνοντας πως το Septime είναι από τα καλύτερα εστιατόρια στο Παρίσι. Η δυναμική και η ενέργεια που αποπνέει η νεανική ομάδα του μαγαζιού, οι ψαγμένες επιλογές στο κρασί, οι ποιοτικές πρώτες ύλες και οι καταπληκτικές εμπνεύσεις του σεφ που μεταμορφώνουν απλά υλικά σε μαγικά πιάτα συντελούν στο να κάνουν το κάθε γεύμα εκεί πέρα μία μοναδική εμπειρία!

Vinisat
Ακολούθησαν δύο ημέρες με έντονη δραστηριότητα σε κάποιες εκδηλώσεις που είχε ετοιμάσει για τους Έλληνες οινοπαραγωγούς η εταιρία "Oenos FPL".  Στην πρώτη η Cave Augé, η παλαιότερη κάβα του Παρισιού τίμησε τους συνεργάτες της από το εξωτερικό με μία πολύ καλά στημένη δοκιμή όλων των κρασιών που άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στο οινόφιλο κοινό της γαλλικής πρωτεύουσας. Στην δεύτερη, οι οπαδοί των "φυσικών" κρασιών πήραν μία γεύση από μία επιλογή ελληνικών κρασιών τα οποία παράγονται με ελάχιστη επέμβαση και σχεδόν μηδενικές προσθήκες. Η έκθεση με το όνομα "Vinisat" έγινε σε ένα πανέμορφο ανακαινισμένο παλαιό αρχοντικό.

Ca c'est du bon!
Το βράδυ προτού αναχωρήσουμε για Βουργουνδία είχαμε το τελευταίο μας δείπνο στο "La Robe et Le Palais". Ένα μικρό καλαίσθητο εστιατόριο με φοβερά παθιασμένο σομελιέ και λίγα αλλά πολύ καλά δουλεμένα πιάτα. Λόγω έλλειψης τραπεζιών καθίσαμε αρχικά στο μπαρ όπου μείναμε έκπληκτοι βλέποντας να σερβίρουν ποτήρι Ξινόμαυρο "Γη & Ουρανός" από φιάλη Μάγκνουμ! Από την στιγμή που ενημερώσαμε τον σομελιέ λοιπόν για την καταγωγή μας και το επάγγελμά μας ήταν φυσικό να μας έχει στα όπα όπα βγάζοντας μας να δοκιμάσουμε μία σειρά από μικρά διαμαντάκια του γαλλικού αμπελώνα και κερνώντας μας όλα όσα ήπιαμε!


Θα σταθώ βέβαια στο θεϊκό ταρταρ με πατάτες σοτέ  που συνδυάσαμε σε πρώτη φάση με λευκό του Claude Courtois από τον Λίγηρα και στην συνέχεια με ένα υπέροχο Gamay από την ίδια περιοχή με το όνομα "ça c'est du bon"! Εξίσου φοβερός και ο συνδυασμός μοσχαρίσιας μπριζόλας με σος από τρούφα και άγρια μανιτάρια μαζί με ένα καλοδομημένο και ταυτόχρονα χυμώδες Malbec για το οποίο πάνω στην λαχτάρα μου να βουτήξω στην σος με το φρυγανισμένο ψωμάκι, παρέλειψα να σημειώσω παραπάνω στοιχεία!

Θεϊκό ταρτάρ!

Η ώρα της αναχώρησης είχε φτάσει. Αφήναμε το Παρίσι με προορισμό την Βουργουνδία και σκοπό να εμπλουτίσουμε ακόμη περισσότερο τις γαστρονομικές μας εμπειρίες και γνώσεις...

                                                   
Φωτογραφίες: Μαρία Δουλγερίδου